ბუნება მბრძანებელია, იგივ მონაა თავისა, ზოგჯერ სიკეთეს იხვეჭავს, ზოგჯერ მქნელია ავისა; ერთფერად მტვირთველი არის საქმის თეთრის და შავისა; საცა პირიმზეს ახარებს, იქვე მთხრელია ზვავისა...ვაჟა ფშაველა

пятница, 31 мая 2013 г.

ჭიანჭველების ზეიმი.

გაზაფხულს ჩიტები
ჭიკჭიკით ხვდებიან,
რაღაცას მღერიან
ჩურჩულით იები.
სიცოცხლე იღვიძებს,
ზეიმობს ყოველი.
მზის სხივებს შეჰყურებს
მღვიძარი ცხოველი.
სხივები ჩააღწევს
 მიწისქვეშ,ქვესკნელში,
პატარა ქალაქში
 ფუსფუსი იწყება.
ლაგდება ლაშქარი,
იწყება მზადება,
მიწისქვეშ ატყდება
ქაოსი და ქარი.
დგებიან მწყობრში და
მაღლა ამოდიან,
გაზაფხულს ხვდებიან
 პატარა მწერები.

1986 წლის 10 აპრილი.
თამარ ენუქიშვილი.




вторник, 21 мая 2013 г.

გაზაფხული და ბუნება.



roca   mzis   sxivi
gaxdeba   mwveli
da   gacocxldeba
irgvlv     yoveli.
ro ca     xeebi
amwvandebian,
nakadulebi
gadmosk debian,
 roca   vardebi  
  ayvavdebian
da   bulbulebi
amRerdebian.
roca    wamova
JuJuna    wvima
da   jejili    ki
swrafad    amova.
roca    iremi
irems   mouxmobs
da   sxva   xar-irems
Tavqve    daamxobs.
roca    Svlis    nukri
dedas    ipovis,
mindvrad    kurdReli
  balaxs    iSovis.
roca     wifeli
kidev     amova
da   frTxili    Sveli
wyalTan     Camova.

mec gavixareb,
gamovcocxldebi,
avmRerdebi
da gavdidguldebi.

Tamar enuqiSvili.


07.XII. 2011 weli.


სიზმრისეული ილუზიები.


 სიზმარში ხშირად მქონია ფრთები,

ცაში ფარფატა ჩემი სხეული.

მე მაგონდება გავლილი გზები

და ჩემი სული ზეცად ასული.

გადავუფრინე სამოთხის მხარეს...

ადამ და ევა ეშმაკთან ბჭობენ,

აყვავებული ვაშლის ხეები

ცოდვის ნაყოფებს მე მთავაზობენ.

კაენი აბელს სიკვდილს უმზადებს

და კაცთა მოდგმას ბოროტების გენს

 დასაბამიდან დღემდე გადასცემს...

რაც მე მაკვირვებს და გამაოცებს.

შემოვუფრინე მე დედამიწას...

გავცდი ორბიტას მზის სისტემისას.

აგერ,გამოჩნდა კუდი კომეტის

და დიდი სივრცე გალაქტიკისა.

მივფრინავ მაღლა,ჩემი სხეული

დროის და სივრცის კანონს აღარ ცნობს

უწონადობას სწრაფად ჩვეული...

ვნახე სინათლე მარადიული.

ფრთებადქცეული ვდგევარ მის ზღურბლზე

და საოცარი სხივი მანათებს,

ხმა ცისიერი მოსაუბრისა

ჩემს გონებაში გაიხმოვანებს.

დასაბამიდან მოაქჟამამდე

მდევს მოგონება იმდროინდელი.

ფერწასული და ღონემიხდილი

ჩანს ჰორიზონტზე დღე ხვალინდელი.

სინათლის დაბლა ისევ ბურანი,

კვლავ შეუცნობი შეცოდებანი,

მე ამ სამყაროს არამყარობას

თვალზე ცრემლებით ვესამძიმრები.

2011 წლის  14 ივნისი.
თამარ ენუქიშვილი.